Published 27 Ιανουάριος, 2009

Η Ένωση Ελλήνων Χαρακτών 2002- 2008, ένα προσωπικό στοίχημα..

Αγαπητοί  φίλοι  και  συνάδελφοι,  ήδη  γνωριζόμαστε  αρκετά  καλά  οι  παλαιότεροι  και  καλό  είναι  να  ξέρουν  οι  νεώτεροι…Απόφοιτος  της  ΑΣΚΤ  Αθηνών  το  1980,  υπήρξα  συμφοιτητής  με  τους  Χρ. Γκαλτέμη, Μ. Γιανναδάκη, Γ. Γουρζή, Ξ.Σαχίνη, Λ.Βιδάλη, Ε.Μελά, Σ.  Φόρτωμα κά  χαρακτών  που σήμερα  βρίσκονται  σε  κομβικά  σημεία  που ενεργά προβάλλουν  και  υπηρετούν  την  Ελληνική  Χαρακτική.  Το  1983, από  τον  Φεβρουάριο –  Ιούλιο   με  τον  Θανάση  Εξαρχόπουλο  συμμετέχω  στην   οργάνωση  του  2^ου  Εργαστηρίου  Χαρακτικής  , που  στεγάστηκε  αρχικά  στην  οδό  Νοταρά. Για  προσωπικούς  λόγους  δεν  συνεχίζω  την  συνεργασία  μου  με  τον  υπεύθυνο  καθηγητή  και  διορίζομαι  στην  Β΄βάθμια  εκπαίδευση. Ασχολούμαι  συστηματικά  με  την  εικονογράφηση  παιδικών  βιβλίων, την  αγιογραφία,  ενώ  συνεχίζω  την   επαφή  με  την   χαρακτική  σε  διακριτικά ταχτικά  χρονικά  διαστήματα.  Ήδη  έχω  συμμετάσχει  στο  Διοικητικό  Συμβούλιο  της  ΕΕΧ  με  περιορισμένη  δράση.

Το  Νοέμβριο  2002  στις  εκλογές  που  γίνονται  σε  αίθουσα  του  ΕΕΤΕ, με  την  συμμετοχή  μόλις  έντεκα – δώδεκα  μελών, ζητώ  από  τους  παριστάμενους  συναδέλφους  να  αναλάβω  το  πλάνο  δράσης  της  ΕΕΧ.

Είχα  ήδη  καταλήξει  σε  ορισμένα  συμπεράσματα, με  κυρίαρχο  αυτό  της  απουσίας  ενός  εκθεσιακού  χώρου, καθώς  ήδη  οι  αίθουσες  τέχνης  δεν  είναι  φιλικά  προσκείμενες  προς  το  αυθεντικό  χαρακτικό  έργο ( ξυλογραφίες, χαλκογραφίες κλπ. ). Αρχίζει  λοιπόν  μια  προσπάθεια  που  βασίζεται  σε  εκείνα  τα  μέλη,  από  τα  οποία  σημειώνω  την  Ράνια  Κορομηλά,  Μαριάνα  Ξενάκη, Ζωή  Αλαφούζου,  Τζένη  Μαρκάκη ,  Μαίρη  Σχοινά και  ιδιαίτερα  την  Άρια  Κομιανού.  Η  πρώτη  κίνηση  μας  ήταν  η  ενοικίαση  ενός  ισόγειου    χώρου,  ώστε  να  υπάρχει  εύκολη  πρόσβαση  από  τους  περαστικούς  και  φυσικά  να  βρίσκεται  στο  κέντρο, σε  σημείο  εύκολης  μετακίνησης  για  κάθε  ενδιαφερόμενο. Αξίζει  να  σημειώσω  ότι η  Άρια  Κομιανού  και  η  Ράνια  Κορομηλά   είχαν  ήδη  προθυμοποιηθεί  να  παραχωρήσουν  ένα  διαμέρισμα  σε  όροφο, αλλά  δεν  επελέγη  ως  η  πλέον   ιδανική  λύση.

Ο  χώρος  της  οδού  Λεμπέση  ήταν  ένα  συνεργείο  αυτοκινήτων, όπου  ανακαινίσθηκε  από  αρχής  με  προσωπική  εργασία  και  οικονομική  συνεισφορά  των  μελών  του  ΔΣ  καθώς  και  του  αείμνηστου  συλλέχτη  Θ. Χατζησάββα,  χωρίς  να  εξαντληθεί  το  αρχικό  ταμείο  που  παραλάβαμε.   Τον  χώρο  άρχισαν  να  επισκέπτονται   στην  αρχή  με  δισταγμό  και  περιέργεια  οι  συνάδελφοι  , που  μάθαιναν  ότι  κάτι  άλλαζε  στην  ΕΕΧ. Έγιναν  οι  πρώτες  ομαδικές  εκθέσεις    στην  Δημοτική  Πινακοθήκη  Κέρκυρας,  στην  αίθουσα  του Γ. Κουνάλη  στα  Χανιά  και  μικρές  ομαδικές  στο  χώρο  μας.  Από  τα  πρώτα  νέα  μέλη  που  γράφονται  στην  Ένωση, ο  Νίκος  Σταυρακαντωνάκης  δείχνει  από  νωρίς  την  διάθεση  να  βοηθήσει  και  να  δώσει  νέες  ιδέες  και  δυναμική.

Την  συνέχεια  της  πορείας  μπορείτε  να  πληροφορηθείτε  τόσο  από  την  ιστοσελίδα  της  ‘Ένωσης,    όσο  και  την  επιστολή  ‘’ η  Δράση  της  ΕΕΧ  2004- 2009,  που  μπορείτε να  βρείτε  στον  ΤΕΧΝΟΧΩΡΟ.

Σήμερα  λοιπόν  η  ΕΕΧ  αριθμεί  ΟΓΔΟΝΤΑ  ΠΕΝΤΕ  ΜΕΛΗ,  που  ενεργά  συμμετέχουν  σε  κάθε  δραστηριότητα  της,  ενώ  από  τότε  έχουν  γίνει  περίπου  πενήντα  ομαδικές  εκθέσεις  χαρακτικής,  σε  διάφορες  πόλεις  της  χώρας  και  το  εξωτερικό.  Η  ΕΕΧ  έχει  καταχτήσει  την  εμπιστοσύνη  και  την  συνεργασία  φορέων  πολιτισμού,  όπως  ο  Πολιτισμικός  Οργανισμός  Δήμου  Αθηναίων, η  Δημοτική  Πινακοθήκη  Αθηνών, το  Κρατικό  Μουσείο  Σύγχρονης  Τέχνης  Θεσσαλονίκης,το  Εθνικό  Κέντρο  Βιβλίου  ( ΕΚΕΒΙ ) το  Ίδρυμα  Αβέρωφ, η  Πινακοθήκη  Γ.Ι.Κατσίγρα  – Λάρισσα, η  Δημοτική  Πινακοθήκη  Λαμίας, Καρδίτσας, Κέρκυρας  κλπ.  Η  πορεία  της  ΕΕΧ   αναγνωρίζεται  με  την  συμμετοχή  της  στο  ΔΣ  του  Μουσείου  Χαρακτικής Β.ΚΑΤΡΑΚΗ  στο  Αιτωλικό, στην  Οργανωτική  Επιτροπή  της  ΤΡΙΕΝΑΛΛΕ  ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ  στη  Ρόδο.

Αγαπητοί  φίλοι,  μετά  από  την  καθημερινή  μου  ενασχόληση  με  τις  υποθέσεις  της  ΕΕΧ,  όπου  σε  οποιαδήποτε  ώρα  της  ημέρας  έπρεπε  να  ακούω  ερωτήσεις, απορίες, παράπονα  και  άλλα,  ήρθε  η  στιγμή  να  παραδώσω  το  ‘’τιμόνι ‘’  σε  νεώτερα  μέλη, με  σκοπό  την  ανανέωση. Πέρα  από  την  προσωπική  ανάγκη  να  επιστρέψω  στην  προσωπική  μου  πορεία,  θεωρώ  απολύτως  φυσικό, όσο  και  υγιές  να  αναλάβει  ένα  άλλο  μέλος  της  ΕΕΧ,  ώστε  να  δώσει  μια  άλλη  ώθηση  , ένα  άλλο  στίγμα.

Προϋπόθεση   φυσικά  ήταν  να  έχει  το  βλέμμα  προς  την  ίδια  φωτεινή  πορεία,  ενώ  ταυτόχρονα  έχει  δώσει  δείγματα  έμπνευσης, διορατικότητας  και  κυρίως  ήθους. Ευτυχώς  αυτό  εισέπραξε  το  νέο  ΔΣ,  που  έτυχε  της  ανανέωσης  εμπιστοσύνης.

Προσωπικά  θα  παραμείνω  κοντά  , δίπλα  στο  νέο  ΔΣ  και  ιδιαίτερα  τον Νίκο  Σταυρακαντωνάκη,  όπου  μετά  από  την  συνεργασία  μας  τα  τελευταία  τέσσερα  χρόνια  πιστεύω  ότι  έχει  να  προσφέρει  πολλά.  Θεωρώ  ακόμη  ότι  η  προσπάθειά  του  αξίζει  αυτής  της  εμπιστοσύνης  και  οφείλουμε  να  ακολουθήσουμε  με  τον  ίδιο  ενθουσιασμό.  Όλα  αυτά  τα  χρόνια  είχα  την  τύχη  να  αποχτήσω  σημαντικές  εμπειρίες, εισέπραξα  την  εκτίμησή  σας   και  κατανόησα  ότι  την  αξία  της  συλλογικής  προσπάθειας.

Για  αυτό  ακριβώς  το  λόγο  θα  παραμείνω  στο  ΔΣ  ενεργά ,  έστω  και  σε  διακριτικό  ρόλο,  ώστε  να  συνεχίσει  απρόσκοπτα  η  πορεία  μας.

Μάθαμε  να  αποφασίζουμε  γρήγορα, ευέλικτα, να  λειτουργούμε  ως  μαξιλάρι  ανάμεσα  σε  κάθε  υπηρεσιακό  υπάλληλο  και  τον  κάθε  συνάδελφο,  προκειμένου  να  εξασφαλίσουμε  την  επαγγελματική  εικόνα  που  απαιτείται  από  το  εικαστικό – καλλιτεχνικό κύκλωμα.  Οπωσδήποτε  χρειάστηκε  πολύ  προσπάθεια  για  να  ανατρέψουμε  την  εικόνα  του ‘’χαριτωμένου , γραφικού  καλλιτέχνη’’,  που  δεν  μπορεί  να  οργανώσει  μια  έκθεση, να  γράψει  ένα  δελτίο  τύπου,  ένα  άρθρο,  να  δείξει  συνέπεια  σε  ημερομηνίες, συμφωνίες  κά. Χρειάστηκε  πολλές  φορές  να  δείξουμε  μια  διδασκαλική  αυστηρότητα  και  να  γίνουμε  ‘’κακοί ‘’  για  μερικούς.  όλο  αυτό  ήταν  ένα  αρχιτεκτόνημα , που  βρίσκεται  μπροστά  σας  και  εσείς  το  εισπράττετε.  Είναι  πλέον  απόκτημα  όλων  μας.  Ακόμη  και  αν  ασχολούμαστε  με  την  χαρακτική  ως  ψυχική  διέξοδο  και  ανάγκη  να  έχουμε  ένα  όραμα,  καλό  είναι.  Και  σε  αυτή  την  περίπτωση  η  ηθική  και  οικονομική  στήριξη  του  ΤΕΧΝΟΧΩΡΟΥ  έχει  νόημα  και  αξία  ύπαρξης. Κάπου  έχουμε  την  δική  μας  ομάδα, με  φίλους  και  γνωστούς  που  έχουν  την  ίδια  ‘’τρέλα  δημιουργίας’’. Στην  εποχή  μας  αυτό  δεν  είναι  λίγο  και  είμαστε  τυχεροί  που  έχουμε  αυτή  την  ενασχόληση.

‘’Είναι  απόλυτη  η  διαπίστωση  ότι  κάθε  πόρτα  ανοίγει  πλέον  σε  μια  συλλογική  προσπάθεια  με  την  ποιότητα  και  τον  επαγγελματισμό  που  διακρίνει  την  ΕΕΧ,  σε  αντίθεση  με  κάτι  μεμονωμένο.’’

Προσέξετε  τώρα.  Ήδη   ο  κύκλος  δραστηριοτήτων  έχει  ανοίξει  πολύ  με  τις  δραστηριότητες  προς  το  εξωτερικό  και  την  συνεργασία  με  αντίστοιχους  φορείς   καθώς  και  με  δράσεις  όπως  το  PRINT  FEST, τον  Ιούνιο  του  2009.  Για  το  λόγο  αυτό  ο  κάθε  συνάδελφος  είναι  πλέον  υπεύθυνος  για  την  προσφορά  του – την  βοήθειά  του  σε  αυτή  την  συλλογική  πορεία. Δεν  είναι  μυστικό  πλέον  σε  φιλότεχνους, φορείς, συλλέχτες, συναδέλφους, ότι  η  πορεία  της  Νεώτερης  Ελληνικής  Χαρακτικής  περνά  μέσα  από  την  συλλογική  προσπάθεια  των  μελών  της  ΕΕΧ. Άρα  πρέπει  να  συνεχίσουμε  όλοι  μαζί  και  ιδιαίτερα  τα  παλαιότερα  μέλη, που  ήδη  έχουν  χαράξει  και  ορίσει  πορεία,  να  εμπνεύσουν  τα  νεώτερα  μέλη.  Πιστεύω  ότι  υπάρχει  ένα  μεγάλο  φιλότεχνο  κοινό  που  δεν  έχει  ενημερωθεί,  δεν  έχει  ενεργοποιηθεί.  Δεν  χρειάζεται  να  λειτουργούμε   με  νοοτροπία  μιας  άλλης  εποχής,  όπου  ο  καθένας  προχωρούσε  με  αιματηρή  προσπάθεια  αναρρίχησης ,  προκειμένου  να  πείσει  τους  άλλους  ότι  είναι  ξεχωριστό  όνομα.  Μεταξύ  μας  τα  έχουμε  πει  ξανά  και  ξανά.  Στο  φιλότεχνο  κοινό  οφείλουμε  ενημέρωση  , επαγγελματισμό  και  να  του  δώσουμε  την  δυνατότητα  να  αποχτήσει  αυθεντικά  χαρακτικά  έργα  σε  προσιτές  τιμές.

Πρόκειται  για  μια  παρτίδα  σκάκι  μέσα  στο  εικαστικό  γίγνεσθαι, που  οπωσδήποτε  χρειάζεται  την   συνεργασία  με  τους  συναδέλφους  που  διδάσκουν  χαρακτική  σε  Ανώτατες  Σχολές,  σε  Πανεπιστήμια,  σε  ιδιωτικά  ή  δημόσια  εργαστήρια, με  το   Εικαστικό  Επιμελητήριο   και  αντιπάλους  τους  εικαστικούς  που  απαξιώνουν την  χαρακτική  , τους  αδαείς, τους  εμπόρους  που  βλέπουν  το  χαρακτικό  σαν  ‘’παραπαίδι’’  ή ‘’φθηνό   πολλαπλό’’.

Έχουμε  πολύ  δρόμο  ακόμη.  Χρειάζεται  άσκηση, υπομονή  και  όραμα.